Κυριακή, Ιουνίου 16, 2013

Συναξαρι του Τιποτα


Η καταπληξη ή και αγανακτηση
οσων διακρινουν 
τη συνδεση και αλληλοσυμπληρωση 
της μελαγχολιας με το θαρρος
της αμφιβολιας με τη βεβαιοτητα
της κονκαρδας με την αστραπη στα ματια με το σαρανταπενταρι των αμετακλητων ευκαιριων που δε θα ξαναεμφανιστουν
ποτε δεν καταλαβα πως θα μπορουσε να δικαιωθει.
τον θεο μου , σκοτωσα την αξιοπρεπεια σας


Η παραδοξη ανησυχια ή και σιωπηλη ενθαρρυνση
οσων διακρινουν
τη συνδεση και αλληλοσυμπληρωση
της επαρσης με την ταπεινοφροσυνη
της απελπισιας με την ελπιδα
των πυρακτωμενων φαντασιωσεων με την ψυχροτητα της ηρεμιας
ποτε δεν καταλαβα πως θα μπορουσε να οδηγησει
στην αναζητηση με ψυχραιμια ορισμενων συναντησεων.
τον θεο μου , σκοτωσα τους καθησυχασμους σας


Η σπασμωδικη ή και διφορουμενη επιγνωση της καλαισθησιας
οσων διακρινουν
τη συνδεση και αλληλοσυμπληρωση
του μελοδραματος  με την ολοκληρωτικη αφοσιωση
της ματαιοτητας της επαναληψης των ηδη λεχθεντων με ενα συγκλονιστικο πληγμα στη φαντασια τους
ποτε δεν καταλαβα πως θα μπορουσε να διαφερει 
με τη λογικη που ατιμωρητα αποδοκιμαζουν με σφυριγματα.
τον θεο μου , σκοτωσα την αυταρεσκη επιστημοσυνη σας

3 σχόλια :

Vlaxos (Σιάτρας Σπύρος) είπε...

Είσαι φίλος εσύ
Από εκείνους που όταν σε στριμώχνουν τα σκοτάδια, ξέρεις πως υπάρχουν κάπου πέρα. Αχαρτογράφητους.
Από εκείνους που θέλει κανείς συχνά να ακούει όταν τα έχει κάνει μαντάρα

Μην ανησυχείς όμως, δεν σκότωσες τίποτα. Πεθαμένα τα υιοθετήσαμε τα πτώματα

moN_kouL είπε...

με τους νεκροζωντανους τί κανουμε μου λες;

Vlaxos (Σιάτρας Σπύρος) είπε...

Ίσως αν σκεπάζαμε τους καθρέπτες να σταματούσαν να πολλαπλασιάζονται
Δεν τολμώ να σκεφτώ γιατί όλο και περισσότερο φοβάμαι την απάντηση που πάει να μου βγει
Ειλικρινά δεν ξέρω...