Σάββατο, Ιουνίου 11, 2011

Τσιρακια και Τεχνητοι Παραδεισοι




πισω απο κατι κουρτινες που κρυφτηκα για κανα 10ωρο στα 6 γνωρισα τη μυστικοπαθεια.
αυταπαρνηση, τερατωδης αθωοτητα, προπατορικη ανια.
και ουτε να το σκεφτομαι δεν πρεπει.

σε ενα λεβητοστασιο κλειδωμενος στα 8 γνωρισα το ελεος.
τα ψεμματά μου και οι σιωπες μου οι καταραμενες αηδιες μου.
και ουτε να το σκεφτομαι δεν πρεπει.

σε κατι σκαλοπατια μιας αμμουδιας στη Θασο στα 10 ανοιξα το κεφαλι του τοτε κολλητου και γνωρισα τη μετανοια.
να ανοιξεις την κασα με τα γυμνα σου χερια να ξαπλωσεις μεσα ,να τελειωνει.
και ουτε να το σκεφτομαι δεν πρεπει.

περιφεροντας μια Αγια Εικονα στα 12 γνωρισα τη πνευματικοτητα.
ανηκω σε αυτον τον οχλο ,αναγνωριζω αυτες τις τελετες ,θελω την ηθικη σας.
και ουτε να το σκεφτομαι δεν πρεπει.

στον πρωτο οροφο καποιου γερικου νεοκλασσικου στα 15 γνωρισα την απομονωση.
η λεηλασια της αντιδρασης και ο καταποντισμος των περιπατων.
και ουτε να το σκεφτομαι δεν πρεπει.

σ1 παλιο καμπαναριο στα 17 γνωρισα τη γυναικα του παλιου καταρραχτη.
η γυναικεια φωνη που ισουται με την σαρκικκη μηχανικη.
και ουτε να το σκεφτομαι δεν πρεπει.

σε ενα γερικο γεφυρι χωρις νερο γνωρισα τις κλασικες επιστημες.
συχαινομαι την πατριδα, δεν με συγκινουν οι νομοι,η φυση χορηγει τα κλειδια της γνωσης.
και ουτε να το σκεφτομαι δεν πρεπει.

σ1 ατελειωτονυχτερινο γλεντι γνωρισα τη δικαιοσυνη.
προσωρινες επιθυμιες με περικυκλωνουν και η θεια αφοσιωση με εγκαταλειπει.
και ουτε να το σκεφτομαι δεν πρεπει.

σε μια ηλιολουστη ταρατσα ζωγραφισα, μουντζουρωσα και τωρα
προσπαθω να αφουγκραστω στη διαπασων και ουτε να το σκεφτομαι δεν πρεπει.
ειμαι απ τη φυλη που εκανε χαρακιρι οταν αγανακτισε.
ειμαι ενας ταρταρος.λαθος κανατε.

1 σχόλιο :

χ.ζ. είπε...

Ξέρουμε καλά πως είναι ό,τι ακριβώς δεν πρέπει να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε. Μου άρεσαν όλα, και η πνευματικότητα που λες, θέμα ταμπού μου φαίνεται σήμερα, δεν έχω δει κάποιον να τη θίγει. (εγώ τη γνώρισα δίπλα σ' ένα γέρο ψάλτη στο χωριό)