Πέμπτη, Ιουνίου 10, 2010

κουρελιαα


(και ηθελες το φιλο σου συναισθηματικο να σου ανοιγει τα σωθικα,
ενω τον εραστη αυταρχικο και κυνηγο στην καρδια σου τροχονομο)
και το τρωμε το παραμυθι...
(οσο κοντα μας εφερνε το βραδυ,τοσο μακρυα μας πηγαινε το ξημερωμα)
ερχεται η στιγμη που πρεπεις να διαλεξεις επιτελους στρατοπεδο...
(στο πεζοδρομιο εκτος απο πατημενες γοπες και ξεραμενες χλεπες,
βρισκεις και ξερασμενα καθε λογης ονειρα)
το βιογραφικο ειναι σαν το χαρτι απ το γιατρο...
(τα ευτυχισμενα τραγουδια ειναι για τους ηρωες
και εγω δεν γνωρισα,παρα μονο διψασμενους αλητες)
πως αλλαζεις σιγα σιγα.
να θυμασαι ενα ενα τα βηματα.
αγανακτω,παρατηρω,καταγγελω,οργανωνομαι.
(δεν ειναι εκπληξη ουτε παγιδα,
τιποτα παραπανω απ την ανατριχιλα της απογνωσης)
ειμαστε αλληλενδετοι δεν το βλεπεις?